<< back to all the articles.


cuttingedge.be - 01/09/2011
WOMEN
X
X
X
X
WomenHet publiek houdt zijn adem in
Na zijn vorige voorstellingen 'Forces' en 'Couple-like #2' koos choreograaf Ugo Dehaes er dit maal voor om in zijn nieuwe voorstelling ‘Women' acht danseressen van verschillende leeftijden boven de dertig op scène te brengen. De specifieke manier van bewegen van elke vrouw wordt in de verf gezet. Het levende bewijs dat een danscarrière niet eindigt aan de leeftijd van dertig. De jury van Het Theaterfestival kon dit stuk dan ook niet aan zich laten voorbijgaan en nam het op in hun selectie 2011.
Naast de vrouw staat ook ademhaling in dit stuk centraal. Muziek in de strikte zin van het woord zul je niet in deze voorstelling horen. Enkel de stem en vooral de adem van de danseressen dienen als muzikale begeleiding. Zoals Dehaes in het voorgesprek vermeldt, houdt hij ervan de ademhaling van dansers te horen tijdens een choreografie. Hij wilde dit dan ook in zijn nieuw werk integreren. Hij laat het in 'Women' echter niet bij een functioneel ademhalen, maar buit alle mogelijkheden van stem en adem uit. De zuchten, kreten en klanken zijn geen loutere uiting van de krachtinspanning. Soms klinkt het als muziek in de oren, terwijl het op andere momenten een weerspiegeling is van de getoonde beweging. Plotse stiltes doorbreken het geheel, vallen meteen op en vergroten de intensiteit van het klankspel.
 
De choreografie bestaat uit korte bewegingsreeksen die doorheen het stuk terugkomen. De bewegingen worden soms individueel gedanst, soms in kleine groepjes, soms met alle acht. We zien vooral krachtige en grootse bewegingen die ofwel hard en intens zijn, ofwel net zeer zacht en traag. De grootsheid wordt echter doorbroken in een van de kernscènes van het stuk. De vrouwen herhalen op een welbepaald ritme de klank "ha". Een lach wordt in stukjes gekapt. Daarbij maken ze korte, schokkende bewegingen. Het geheel geeft een mechanische indruk en lijkt als een geolied locomotief, tot het ritme wordt doorbroken en de mechaniek met een zucht uiteenvalt. Een fantastische scène die bijblijft wanneer we de zaal verlaten.
 
Fascinerend aan deze choreografie is ook het gebruik van de ruimte. Als toeschouwer krijg je alle hoeken van de scène te zien. Het scènebeeld bestaat uit een volledig zwart podium met in de lucht een tros spots die de choreografie belicht. Je krijgt de kans om de dans op verschillende manieren te bekijken. Van een meer gedetailleerde blik vooraan op de scène, waarbij de gezichtsexpressie essentieel is, naar een meer overzichtelijke blik, verspreid over de ruimte, die vooral de dans en de positie van de danseressen tegenover elkaar belicht. Zo slaagt de choreograaf erin om intieme stukken af te wisselen met meer spectaculaire stukken van samenspel.
 
'Women' brengt de toeschouwer een dansvoorstelling die niet alleen de individuele karakteristieken van de danseressen in de verf zet, maar ze - door ritme, klank en dans - tot een geheel weet te brengen. Hoewel we niet vaak korte solo's van de vrouwen zien, worden we toch uitgenodigd ze ook als individuen te volgen. Het samengaan van klank en dans maakt het stuk intenser, maar blijft niet boeien doorheen de voorstelling. De aparte stukken zijn telkens fascinerend, maar missen een bepaalde evolutie of spanning waardoor de toeschouwer af en toe afhaakt. De onverwachte grappige momenten en humoristische knipoogjes maken dan weer de band tussen publiek en dansers groter.
 
Met een luide zucht van opluchting en uitputting beëindigen de danseressen de dans. Het publiek kan weer rustig ademhalen.
- Eline Van de Voorde

<< back to all the articles.