Nieuwsblad van Geel - 21/10/2011
Achttal dames
Women – Ugo Dehaes – de Werft – donderdag 13 oktober
Choreograaf Ugo Dehaes werkt vanavond met een breed palet van vrouwelijke vormen en leeftijden, de acht danseressen blinken uit in diversiteit. Het zijn vrouwen van in de dertig, veertig of vijftig, vanuit verschillende hoeken van de wereld naar Geel gekomen. Ook de eigen bewegingspatronen lopen uit mekaar. Toch creëert hij een boeiend en harmonieus spektakel van mekaar opvolgende dansroutines, met korte pauzes. Er zit een grote dynamiek in en de danseressen leveren een fysieke topprestatie.
Van bij het begin valt op dat iets er niet is: muziek. De danseressen beleven en definiëren zelf het ritme, uitgaande van verschillende technieken van ademhalen (hijgen, piepen en nog meer) en kreten slaan en van het schuifelen of trappen van de voeten op de grond. Dat went al gauw, omdat het zo natuurlijk is en omdat de klank de beweging coördineert en andersom.
Tijdens de voorstelling is er weinig echt contact tussen de mensen. Natuurlijk zijn ze zich bewust van de anderen, want de synchronisatie stelt hier hoge eisen. Het is belangrijk dat na een pauze, op een kleine wenk of beweging, de hele machine weer in gang schiet.
De danseressen wisselen voortdurend van groep, nieuwe coalities worden gevormd. Soms is er een eenzaat die uit de boot valt. Meestal vormen ze met zijn allen een coherente dansbeweging. Daar zitten heel veel patronen en bewegingen in. De lichamen worden telkens weer uitgerekt, maar trekken even goed weer samen in heftige, schokkende bewegingen, die wel eens aan breakdance doen denken. Er zijn ook wel meer vloeiende, natuurlijker aandoende passages. Tederheid is evenwel schaars en ontwapende vrolijkheid is ook zeldzaam. Die zaken gebeuren wel, worden dan zelfs met een luidkeels “Amaai! afgerond. Of bij de bewegingen worden de nummers geroepen. Het spel komt vrij koel over, maar het is wel boeiend van begin tot einde, omdat de choreografie iedereen stimuleert om op een eigen manier in het grote geheel te passen. En dat lukt!
Na de voorstelling dagen we danseres Natascha Pire uit om heel bondig haar idee te geven. Daar is inderdaad maar weinig tijd voor: ze krijgt zo dadelijk een lift naar Antwerpen en die mag ze niet missen. Zij heeft in Geel al veel jonge mensen de vreugde van de hedendaagse dans en moderne jazzdans bijgebracht als artistiek leider van dansatielier Impuls.
In ‘Women’ vindt ze het heel interessant om zo binnen een strikt opgelegd traject haar eigen boog en kleur te vinden. Het repeteren noemt ze verschrikkelijk, het spelen voor het publiek is dan weer fantastisch. Ze moeten het ook met zo weinig doen! Er is geen muziek om hen op weg te helpen, alleen de eigen stem. Alles moet dan uit jezelf komen, want er zijn geen externe prikkels.
Ook het licht brengt geen soelaas of begeleiding. Het podium is de hele tijd hel verlicht, met grote schijnwerpers uit de zaal en een tros van zeven extra spots aan een buis boven de scène. De zaal is voor de danseressen een donker gat. Dat vindt ze wel jammer, want ze kijkt graag in de zaal.
Natascha zegt dat een grote innerlijk blijdschap haar eigen is: zo is ze! Van haar mag er trouwens ook bij een dansvoorstelling wel gelachen worden.
We kijken haar na, in bewondering voor haar inspirerende energie. Tevreden ook.
- Wim Van Gorp